Bir gün çok uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımı gördüm. Uzun zamandır bir birimizi görmemiştik. Yaşadığım son bir seneyi özetlemeye çalışıyordum ona.
“Yedi sene sonra ikinci çocuğumu dünyaya getirdim, altı sene önce kurduğum şirketimi devrettim, on sene önce yaptığım yogaya tekrardan başladım.”
Hayatıma yeni bir sayfa açmıştım ve ilk defa bundan sonraki adımımı bilmiyordum. Nasıl olur da bir insan bir sonraki adımını bilemez? İşte ben bilmiyordum ve bir şekilde bilinmezlik beni rahatsız ediyordu.
Hayatta her şeyi planlamaya çalışmak, düzene sokmak, bir sonraki adımı hayal etmek, bugüne değil de yarına göre yaşamak, hedefler koymak, hayatında ne yapacağını her zaman bilmek ... İşte uzun süredir omuzlarımdaki ağır yük buydu.
Bütün bunlar aklımdan geçerken bana döndü ve “Semin sen kendine ne zaman izin verdin?” diye sordu. İşte o anda bir sessizlik oldu. İnsanın kendisine izin vermesi ... Anne olduğum için hiç kendime izin vermiş miydim? Bir dönem çalışmamayı kendime izin vermiş miydim? Kendim için bir şeyler yapmaya izin vermiş miydim?
Evet şimdi tek bildiğim şey kendime izin verdiğim bir dönemdeyim ve bunun keyfini çıkartıyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder