Ey “Ben”, Affet “Ben”i...

Suçluluk duyguları içinde...

Sevme bittiği için...

Yeni bir hayat istediğin için...

Çocuklarına hayat boyu soru işaretleri bıraktığın için...

Eş dostun “düzen”e dair inanışlarını sarstığın için...

Bazen herşey için bazen hiçbir şey için...

Affedebilmek istiyorum

kendimi...

tuzlu yaşlar...bunların bile yerli yersiz akması acaba duygu sömürüsü mü yapıyorum dedirtiyor o “mantık” dürtüsü ile çalışan beynimde...hiç mi suçlu değilsin?

Duyguların “suç”u olur mu?

“Barış!” diyor iç ses...hepsiyle ve herkesle...ve devam et yoluna...

“Güzel” olmaya...

Yazan : Güllü