7 Nisan 2011 Perşembe

DUYGU AĞACI


Uzun zamandır yazamadım blogumuza. Paylaşılacak çok şey var J

Son üç gündür kızımla inanılmaz bir iletişim içerisindeyiz. Yoga hocam Didi Uttama ile yaptığım bir konuşmada bana çocuklarının söylediklerine kulak ver demişti. Bu söylediği kulağıma küpe oldu ve Lal ile olan konuşmalarımıza daha dikkat etmeye başladım.

Bir akşam uykuya geçmeden önce kızım bana “anne sen neden çocuk yogası dersi vermiyorsun” diye sormuştu. O anda iç sesim konuşmaya başlamıştı “sahiden neden çocuklara yoga dersi vermiyordum, neden bir türlü başlayamıyordum. Sonuçta on seneye yakın çocuk konusunda çeşitli projelere imza atmıştım, kendi çocuklarım vardı. TEGV parkında çocuklara bir dönem yoga yaptırmıştım. Şimdi ise sertifikalar arasına yeni bir sertifika eklenmişti “Çocuk Oyun Yogası”. Bu sorunun cevabını ertelemeye karar vermiştim ki, bir kaç hafta sonra bu soru tekrar farklı bir şekilde karşıma çıkana kadar.

Bir kaç hafta sonra Lal tatile girdi ve yoga derslerime katılmak istediğini söyledi. Yetişkinlerle birlikte nasıl olacaktı bilemiyordum ancak belki o bize bir şeyler öğretecekti...

Cumartesi günü arabada giderken Lal “inşallah dersine kimse gelmez ve ikimiz ders yaparız” dedi. Kalbinden ne dilediğine dikkat et çünkü gerçekleşir derler ve derse kimse gelmedi J İşte kaçtığım çocuk yogasını deneyimlemem için evren bana imkan sunmuştu. Bu an o andı ... O ana odaklandım ve tamamen kendimi akışa bıraktım. Yanıma boya kalemleri ve kağıt almıştım. Hadi resim yapalım, şu andaki hislerimizi kağıda aktaralım dedim. Kızım Lal inanılmaz anlamlı bir resim çizdi. Adı “Duygu Ağacı”. İki ağaç ve yanlarında kanatları var. Bu iki ağaç çok renkli, ortası mor ve etrafında ışık var. Bu resmi görünce tüylerim ürperdi ve hala çok duygulanıyorum.

Kızım bana bu yolculuğumda sanki rehberlik ediyordu. Bana inanıyor, içimdekinin ortaya çıkması için çaba sarf ediyordu. Onun yardımını kabul ederek bu yeni yolculuğuma yelken açmaya karar verdim.

Bu sırada son iki derstir birlikte yoga yapıyoruz. Demek ki derslere bu sıra kimsenin gelmemesi gerekti J Bana oyunlar öğretiyor, resim çiziyor, sohbet ediyoruz.

Sanırım çocuklardan öğrenecek çok şeyim var J Eminim sadece yanlız ben değilim. Çocuklarımıza veya kendi etrafımızdaki çocuklara açık olalım. Onları can kulağımızla dinleyelim ... bakalım bize anlatacakları neler var?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder